Τα κέρδη της…. κρίσης τους

Κοντά στα 2,5 δισ. ευρώ έφτασε η μάζα του καθαρού κέρδους για 5 από τους τραπεζικούς ομίλους στο 12μηνο του 2008. Και από τη λίστα της αμύθητης κερδοφορίας απουσιάζουν, για την ώρα, μεγάλοι όμιλοι, όπως για παράδειγμα της Εθνικής Τράπεζας, που θα δημοσιεύσουν τα σχετικά στοιχεία στο προσεχές διάστημα.

Χαρακτηριστικά είναι τα δείγματα γραφής: «Γιούρομπανκ»: 652 εκατ. ευρώ, «Αλφα»: 512 εκατ. ευρώ, Κύπρου: 502 εκατ. ευρώ, «Μαρφίν Πόπουλαρ»: 395 εκατ. ευρώ, Πειραιώς: 315 εκατ. ευρώ, κ.ο.κ.

Είναι δηλαδή φανερό πως η κερδοφορία τους καλά κρατεί ακόμη και σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης και αναταράξεων. Σε τελική ανάλυση οι σημερινοί κλαυθμοί της πλουτοκρατίας αφορούν μόνο στο βαθμό συσσώρευσης κέρδους. Η όποια εμφανιζόμενη πτωτική τάση έχει κινητοποιήσει όλα τα αντανακλαστικά ιμπεριαλιστικών κέντρων και οργανισμών, όπως και της ίδιας της ΕΕ, των εθνικών κυβερνήσεων, κ.ά. Σε αυτό το πλαίσιο ήδη εφαρμόζουν σειρά από ρυθμίσεις κρατικομονοπωλιακού χαρακτήρα, όπως αυτή που υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ στο κρατικό πακέτο ενίσχυσης με τα 28 δισ. ευρώ. Είναι επίσης φανερό πως έχουν και επεξεργασμένο σχέδιο και πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Από τη σκοπιά των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων η ειδοποιός διαφορά βρίσκεται στο γεγονός ότι οι μεθοδεύσεις τους είναι, όσο ποτέ άλλοτε, ακόμη πιο επικίνδυνες και εγκληματικές. Σήμερα η «συναίνεση» στα σχέδια ΕΕ, κυβέρνησης και πλουτοκρατίας οδηγεί κατευθείαν στον γκρεμό. Σήμερα, όσο ποτέ, η απάντηση βρίσκεται στη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Μετώπου, στη συνολική ρήξη με την εφαρμοζόμενη πολιτική.

Μας Κοροϊδεύουνε Ρεεεεεε!

Για μια ακόμα φορά ο λαϊκισμός έδωσε και πήρε στο Δημοτικό Συμβούλιο την Πέμπτη 5 Μάρτη 2009. Το τι ακούσανε τα αυτιά μας δεν λέγετε. Οι κωλοτούμπες πήγαν σύννεφο.
Η απουσία ‘’οργανωμένων’’ ή ‘‘αυτοοργανωμένων’’ από την περιοχή του υπάρχοντος δρόμου, η πέριξ της Ελευθερίου Βενιζέλου δηλαδή, που τριάντα χρόνια τώρα μέρα με τη μέρα παρακολουθούν το πρόβλημα να γιγαντώνεται και να τους πνίγει το καυσαέριο και ο καθημερινός φόβος του θανάτου να τους αναγκάζει να αλλάξουν τρόπο ζωής. Πχ υπάρχουν περιπτώσεις που έφυγαν από τη γειτονιά προκειμένου να διακινδυνεύουν τη σωματική ακεραιότητα των ίδιων αλλά και των παιδιών τους με την απλή (για άλλους) κίνηση, να πηγαίνουν τα παιδιά τους σχολείο, άλλοι πάλι πήραν τα παιδιά τους και τα πήγαν σε άλλο σχολείο χιλιόμετρα μακριά, ενώ κάποιοι άλλοι με προβλήματα υγείας (σοβαρά ξε-σοβαρά δε έχει σημασία) αντιμετωπίζουν την αυξανόμενη επιδείνωση της υγείας τους λόγο καυσαερίων κλπ. Όλοι αυτοί οι παραπάνω κάθε τέσσερα χρόνια καταπίνανε αμάσητες τις υποσχέσεις των υποψηφίων δημάρχων και συμβούλων αλλά και βουλευτών, κομματαρχών και.. και… και.. που τους υπόσχονταν ότι: «τώρα ήρθε η ώρα να φύγει επιτέλους το ‘‘καρκίνωμα’’ από την γειτονιά σας, εμείς σας υποσχόμαστε ότι θα… θα… θα…»
Από την άλλη μεριά, στην άλλη γειτονιά, στην Αγία Μαύρα, ζούνε με την απειλή της δημιουργίας κόμβου, ημικόμβου, διοδίων κλπ. Οι ίδιοι πολιτικάντιδες λαϊκιστές τους διαβεβαιώνουν ότι: «δεν θα επιτρέψουμε να γίνει αυτό το έγκλημα στην γειτονιά σας δεν θα αφήσουμε να υποβαθμιστεί η περιοχή σας, εμείς θα.. θα.. θα…».
Τώρα τελευταία μία ακόμα περιοχή της Ηλιούπολης, η πολύπαθη γειτονιά εκεί ψηλά στο παράνομο ΚΥΤ, στο παράνομο γκαράζ, στα παράνομα νοικιασμένα σε ιδιώτες γήπεδα 5Χ5, μπήκε στο παιχνίδι της απειλής για την (ξανά) νέα χάραξη του νέου αυτοκινητόδρομου που θα επιβαρύνει κι άλλο την περιοχή.
Η παρουσία λοιπόν των τελευταίων στο Δημοτικό Συμβούλιο έδωσε το ‘‘δικαίωμα’’ στους ίδιους ‘‘λαϊκιστές’’ βοηθούμενοι από το γνωστό ‘‘καλάμι’’ της Ηλιούπολης που νομίζει ότι όλα τα ξέρει, αλλά και από τους νέους που πολύ δίκαια παλεύουν για καλύτερη και καθαρότερη ζωή των κατοίκων στο μέλλον, να αρνούνται την δημιουργία του νέου αυτοκινητόδρομου.
Οι τοποθετήσεις τους γεμάτες ‘‘κωλοτούμπες’’, τον ένα δεν τον έπειθαν οι υποσχέσεις για 220.000 δένδρα που θα φυτευτούν στο έργο, τον άλλον τον πείραξε που η μείωση της επιβάρυνσης της Βενιζέλου δεν ήταν μεγάλη, μόνο 25% μέχρι το 2020, ο άλλος (το ‘‘καλάμι’’ ντε) ως εκπρόσωπος της κίνησης του, γιατί δεν κάνανε δεκτό ολόκληρο το δικό του σχέδιο.
Και όλοι μαζί αναρωτιόντουσαν, αφού η προοδευτική αύξηση της κίνησης δείχνει ότι πάλι σε λίγα χρόνια δεν θα χωράει ούτε ο νέος δρόμος, τότε γιατί να τον φτιάξουμε;
Αν στην αίθουσα υπήρχαν ‘‘οργανωμένοι’’, ‘‘αυτοοργανωμένοι’’ κλπ, από την ήδη ταλαιπωρημένη περιοχή της Ελευθερίου Βενιζέλου, το πως θα δικαιολογούσαν τις θέσεις τους αυτές ένα θεός ξέρει.
Επειδή δεν κάνουν ξεκάθαρο τι θέλουν να γίνει ας μας το πουν έστω και για μια φορά. Ας απαντήσουν στα παρακάτω ‘‘αφελή’’ ερωτήματα.
Να μείνουν τα πράγματα έτσι όπως είναι; Και το πρόβλημα που υπάρχει τώρα με την κίνηση το πρωί να ξεκινάει από την πλ. Αεροπορίας και να φτάνει στη Κατεχάκη;
Να γίνει πλήρη υπογειοποίηση του δρόμου χωρίς εξόδου, διόδια, μπαζώματα κλπ; Τότε τι θα γίνει με την υπερτοπική κίνηση; Ο Ηλιουπολίτης, Μπραχαμιώτης, Δαφνιώτης από πού θα πηγαίνει, από τη Βούλα ας πούμε, για να μπει στο νέο δρόμο; Να γίνει υπόγειος όπως προτείνει το ‘‘καλάμι’’; 5.300 μέτρα υπόγειο δρόμο προτείνει το ‘‘καλάμι’’ με έξοδο λέει (αν δεν κάνω λάθος, αν κάνω συγνώμη) στη Λεωφ. Βουλιαγμένης στο ύψος της Σοφ. Βενιζέλου, δηλαδή θα μπει ή δεν θα μπει φανάρι στην διασταύρωση με την Βουλιαγμένης; Θα υπάρχει τούνελ και μέσα στο τούνελ θα γίνετε μποτιλιάρισμα στην έξοδο που θα υπάρχει φανάρι; Στα 5.300 μέτρα του υπογείου δρόμου, εξαερισμοί θα υπάρχουν και κάθε πόσα μέτρα προβλέπετε από τους κανονισμούς; Που θα βγαίνουν οι εξαερισμοί; Τι θα γίνει σε περίπτωση ατυχήματος μέσα στο τούνελ; Από πού θα έχουν πρόσβαση τα μέσα διάσωσης; Στην άλλη περίπτωση αυτή της υπογειοποίησης του ρέματος της Πικροδάφνης που θα γίνει η έξοδός; Δεν θα καταστραφούν δένδρα στην έξοδο; Σε πόση απόσταση από την Βουλιαγμένης θα βγαίνει στην επιφάνια ο δρόμος; Δεν θα δημιουργηθεί ‘‘δακτύλιος’’ στο σημείο επαφής των δρόμων (υπογειος – Βουλιαγμένης); Υποστήριξαν ότι σε λίγα χρόνια, βάση των μετρήσεων, η προοδευτική αύξηση της κίνησης θα καταστήσει άχρηστο τον νέο δρόμο, όμως δεν λένε τίποτα για το τι θα γίνει σε λίγα χρόνια με την υπάρχουσα κατάσταση. Μέχρι που θα φτάνει το μποτιλιάρισμα και για πόσες ώρες; Πχ το ‘‘καλάμι’’ λέει ναι, να βγει το τούνελ στο ‘‘σπιτάκι του’’ στην ‘‘περουσιούλα του’’; Λέει ναι πχ, να βγαίνει έστω ο εξαερισμός στην ‘‘δική του’’ πρασιά;
Ο ‘‘αρχηγός’’ δέχεται το τούνελ να περνάει κάτω από το δικό του σπίτι; Η έστω να βγαίνει ο εξαερισμός (με τόνους καυσαέριο) μπροστά από το συνεργείο (ξέρει αυτός) που μετά μανίας προσπαθεί να διώξει εκεί ψηλά στην Μανιακίου;
Η μήπως να βγαίνει στην αυλή του 12ου Δημοτικού;
Τα ερωτήματα είναι χιλιάδες, οι απαντήσεις το ίδιο, η λύση του να φύγει από μένα και ας πάει όπου θέλει, δεν είναι λύση είναι το προσωπικό συμφέρον που σου υπαγορεύει τέτοια λύση αν είσαι απλός πολίτης, αν είσαι όμως εκλεγμένος εκπρόσωπος μιας μερίδας του λαού και όχι μόνο, τότε το προσωπικό συμφέρον συμπίπτει και με την εξαπάτηση αυτών που σε ψήφισαν.
Όταν όλα αυτά τα χρόνια δεν κάνατε τίποτα για να αποτρέψετε την επερχόμενη καταστροφή της ποιότητας ζωής από το λαίμαργο κεφάλαιο και αντιθέτως στηρίζατε την υποβάθμιση των δημόσιων μέσων μεταφοράς που είναι η μόνη διαχρονική λύση.
Κουβέντα δεν λέτε για το ξεπούλημα την Δημόσιας Γής στους κεφαλαιοκράτες που θα βάλουν πέντε ψίχουλα (από τις μέχρι τώρα αποδείξεις δεν θα βάλουν περισσότερα από 12%), με το κόλπο της αυτοχρηματοδότησης, για να φτιάξουν το δρόμο και θα εκμεταλλεύονται τα διόδια δια βίου. Κουβέντα δεν λέτε για το ποιος φταίει που φτάσαμε ως εδώ. Κουβέντα δεν βγάλατε για τους ταξικούς νόμους της πλουτοκρατίας, που προετοιμάζουν το έδαφος για το ξεζούμισμα της Δημόσιας Περιουσίας. Τα μόνα που σας ενδιαφέρουν είναι να μην υποστείτε ζημιά εσείς και αυτοί που σας στηρίζουν. Αν έχετε λύση που να λύνει συνολικά το πραγματικό πρόβλημα βγείτε και πείτε την. Βγείτε και πείτε μια φορά την αλήθεια και όχι ότι κατά καιρούς σας συμφέρει. Πολιτικοί καιροσκόποι.
Δεν βλέπετε τι κάνετε; Δεν ντρέπεστε;
Ως πότε όμως θα λαϊκίζετε , θα ξυπνήσει ο πολύπαθος λαός και τότε βρείτε τρύπα να κρυφτείτε.

ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
κείμενο: Βάσω Φλώρου

- Ωχ, μάνα μου τι πάθαμε!!

-Τι πάθαμε;

- Εκεί που τέλος πάντων «Είχαμε», «αποφασίσει» ότι το μόνο σύστημα που μπορεί να βάζει κανόνες στη ζωή μας και να καθορίζει την εξέλιξη της κοινωνίας μας έστω και με μικρά προβλήματα ήταν η «ελεύθερη οικονομία, ο νεοφιλελευθερισμός, η αποκρατικο­ποίηση, η ιδιωτική πρωτοβουλία και άλλα τέτοια πομπώδη συναφή», νάτος ο πάτος χωρίς πάτο.

- Ε, ε, ε!

- Τι ε, ε, ε; θυμάσαι τους διάφορους νεογιάπις, πουρογιάπις και άλλους ειδικούς αναλυτές επί παντός επιστητού, κυρίως της οικονομίας μετά την καταχειροκροτούμενη «πτώση όλων των τειχών» πραγματικών και ιδεολογικών που μας εξηγούσαν ότι τώρα πια όλοι θα είμαστε ούτε λίγο ούτε πολύ, υποψήφιοι, ή εν δυνάμει συμμέτοχοι στο αμερικάνικο όνειρο του αυτοδημιούργητου πλουτοκράτη;

Ότι τα μοναδικά εμπόδια στην κατάκτηση του ήταν οι νόμοι που συγκρατούσαν και απαγόρευαν την ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων και χρήματος;

Ότι πρέπει να αποκρατικοποιηθούν τα πάντα, γιατί μόνο η ιδιωτική πρωτοβουλία και ο «υγιής» μεταξύ τους ανταγωνισμός μπορεί να βάλει τους κανόνες στην αγορά και να αναβαθμίσει τη ζωή μας; Κι επειδή είμαι και ξεχασιάρης από φύση πως τον λένε εκείνο τον εκφραστή αυτής της ιδεοκαταστροφής, που δεν προλάβαινε να γυρίζει από κανάλι σε κανάλι για να υπερασπιστεί, το «δικαίωμα μας στη σύγχρονη πραγματικότητα».

- Ποιον λες; Μήπως τον Μάνο, ή τον Ανδριανόπουλο;

- Ναι, και του δυο. Και όλους τους «ειδικούς» αναλυτές δημοσιογράφους, καθισμένους σε πάνελ επαϊόντων με την ειρωνεία μόνιμη απέναντι σε όποιον εξέφραζε άλλη άποψη. «Κρατικοποίηση, Δημόσια υγεία, παιδεία - σχέσεις εργασίας μα που ζείτε;

Έχετε δει δημόσιο οργανισμό να πηγαίνει καλά; Να έχει κέρδη; Μόνο όταν μπουν οι ιδιώτες θα λειτουργήσει το σύστημα. Το κράτος πρέπει να θεσπίσει νόμους για να ξεφύγουμε απ' την αγκύλωση του δημοσίου και της κρατικής παρέμβασης. θυμάμαι, τα λέγαμε τότε και κάπου κρατάγαμε λίγο πισινή στο ' ποιοι τα λένε, αλλά μας κόλλαγαν στον τοίχο δείχνοντας μας την «πτώση» και την ΑΛΛΑΓΗ στα «σοσιαλιστικά κράτη». Και βάλαμε νερό στο κρασί μας, και είπαμε ότι μπορεί να μην οδηγηθούμε στη γη της Επαγγελίας αλλά βρε αδερφέ τουλάχιστον έστω κι έτσι θα έχουμε μια «εγγυημένη» ζωή - μια ασφάλεια, το τέλος των πολέμων- μια και ο ψυχρός πόλεμος τελείωσε, οι αγορές είναι συγκοινωνουντα δοχεία και εμείς «πολίτες του κόσμου». Κι έπεσαν οι βόμβες στη Γιουγκοσλαβία, δίπλα μας και λίγο ψιλοανησυχήσαμε και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ πήγαμε να απελευθερώσουμε τους ΚΡΟΑΤΕΣ - τους ΖΕΡΒΟΥΣ - τους ΒΟΣΝΙΟΥΣ - τους κάναμε μάλιστα ωραία - μικρά - κράτη ασφαλή και ελεγχόμενα. Τους γεμίσαμε κιόλας επειδή είμαστε γενναιόδωροι και Τράπεζες για να έχουν να συναλλάσσονται με αξιόπιστους οργανισμούς.

Λίγο ανησυχήσαμε πάλι μετά την 11η Σεπτέμβρη για τη Διεθνή Τρομοκρατία αλλά δεμένοι και ομονοούντες σαν μια γροθιά υπερασπιστήκαμε την ασφάλεια μας και την ασφάλεια της διατήρησης της ευημερίας μας πηγαίνοντας στο Αφγανιστάν στο Ιράκ και ένα γύρω στην Ασία.

Ήταν κι αυτή η εργατική νομοθεσία, το δώρο, τα δικαιώματα των εργαζόμενων, μπάλα με αλυσίδα στο πέταγμα του καπιταλιστικού αετού για καλύτερες ημέρες για άνθηση της οικονομίας, για άνοιγμα των επενδύσεων και δημιουργία θέσεων εργασίας αλλά με μια συνεπή, επίπονη και υπεύθυνη δουλειά (νομοθετική και εκτελεστική) των «ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ» - άρα φιλολαϊκών κυβερνήσεων της ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, τη βγάλαμε απ' το πόδι μας και ησυχάσαμε.

Άλλο πράγμα η προστασία του Κεφαλαίου, παιδί μου! Να διαλέγεις τη δουλειά σου, τις ώρες που θέλεις να δουλέψεις, τις ημέρες και τις νύχτες, το μισθό σου! Ελαστικές Μορφές Απασχόλησης - Όμορφοι όροι - σύγχρονοι - σοσιαλιστικοί.

Λίγο ανησυχήσαμε με κάτι παρατράγουδα αλλά το σύστημα αγρυπνά και προστατεύει.

Ιδιωτικές τράπεζες - Δάνεια - Εορτοδάνεια - Διακοποδάνεια - Στεγαστικά - Αγοράς Αυτοκινήτου - Πλαστικές κάρτες με ότι όριο θες - Χρυσές, ασημένιες, πλατινένιες, φωσφορούχες. Πάρε κόσμε. Το δικαιούσαι.

Οι τράπεζες ιδιωτικοποιούνται, προοδεύουν και έχεις και εσύ μερίδιο σ' αυτό.

- Άλλο πράγμα η ιδιωτική πρωτοβουλία όμως. Λίγο προβληματιστήκαμε όταν άρχισαν να βγαίνουν στις ειδήσεις κατασχέσεις και λουκέτα, αλλά ηθελέστα και παθέστα που λέει και ο λαός. Ποιος φταίει αν εσύ έβγαλες δέκα κάρτες και νόμιζες ότι θα στείλουν αλλού το λογαριασμό; Και ζητάς να παρέμβει το κράτος; Ε, ε, ε. Και ξανάβγαιναν οι κομψευόμενοι «ειδικοί» κρατικοί και ιδιώτες μαζί με τους αντίστοιχα «ειδικούς» δημοσιογράφους και μας εξηγούσαν, θα παρέμβει το κράτος στις ιδιωτικές επιχειρήσεις γιατί τέτοιες είναι οι τράπεζες και στις συμφωνίες με τους πελάτες τους;

Ε! όχι! Μη τρελαθούμε!

- Ε! σωστά, δεν τα λένε μωρέ; θα έρθει το κράτος να μου κάνει κουμάντο στο

μαγαζί μου;

- Ψιλικατζίδικο έχεις!

- Ότι, έχω, το ίδιο είναι!

- Όταν άρχισαν να σφίγγουν τα λουριά θυμώσαμε μ' αυτόν τον τύπο με το βουλιμικό όνομα Γκαργκάνας που με την άνεση του μισθού του των εκατομμυρίων (που τον πληρώνουμε εμείς) απαιτούσε «σφικτή οικονομική πολιτική αλλά εντάξει: τη δουλειά του κάνει. Ελέγχει την "καλή λειτουργία" του χρηματοπιστωτικού συστήματος», όλα αυτά που εμείς ιδέα δεν έχουμε, αλλά τον ΚΑΛΟ πληρώναμε για να ελέγχει και μερικές χιλιάδες άλλους ελεγκτές και θεματοφύλακες. Αν δεν ήταν αυτοί που θα πήγαινε το πράγμα; Αν δεν ελέγχανε τις εταιρείες, το Χρηματιστήριο, την έκδοση ομολόγων, τις τράπεζες.

Πληρώνουμε αλλά έχουμε το κεφάλι μας σίγουρο.

Και μέσα σ' αυτό το «αίσθημα ασφάλειας» που σου δημιουργούν οι «καλολαδωμένοι μηχανισμοί» του συστήματος, λίγο ανησυχήσαμε για όλα τα νέα μέτρα - αντιτρομοκρατικά και άλλα - για το καλό μας.

- Ναι, είναι λίγο περίεργο σε κάθε στενό να βλέπεις και μια ομάδα

«χελωνονιτζάκια» ΜΑΤ - και ειδικές δυνάμεις που τους πληρώνουμε εμείς - αλλά για ποιον το κάνει το κράτος, για εμάς βρε - για την ασφάλεια μας.

- Ε! λες; Ε! ε!

- Ε, ε, ωχ, ω! λέγαμε μετά την επίθεση με χημικά των «προστατών» μας όταν με τη λειτουργία του συστήματος ΥΠΕΡ ΜΑΣ, αλλά και πάλι λίγο το δικαιολογήσαμε.

Να καταστρέφονται ξένες περιουσίες, να χάνονται θέσεις εργασίας και μαζευτήκαμε.

Και όταν έγινε το «ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ» φουντάρισμα του συστήματος, όταν ξαφνικά άρχισε το ΚΡΑΤΑΙΟ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ να διαλύεται σαν χάρτινος πύργος από τραπουλόχαρτα ξαναβγήκαν οι «γνωστοί ειδήμονες» να μας πουν ότι στη «ΧΑΣΟΥΡΑ» πρέπει να είμαστε ΕΝΩΜΕΝΟΙ και ότι δεν είναι κακή ιδέα - μάλλον ότι είναι η μόνη ενδεδειγμένη ΛΥΣΗ να την κρατικοποιήσουμε - τη ΧΑΣΟΥΡΑ – για να μπορέσουμε να ξαναφτιάξουμε τον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ - ΜΑΣ.

- Τον ποιο;

- Τον παράδεισο μας, ντε! Των 700ευρώ, των χρεών, των δίωρων,τρίωρων, σε τέσσερις πέντε εργοδότες χωρίς δικαιώματα. Τον παράδεισο μας, των χημικών που μας ρίχνουν (τσάμπα δε λέω) γιατί ζητάμε τα ελάχιστα.

- Είσαι καλά; Τι έπαθες;

- Έχω ανακατωσούρα ρε, απ' το συσσίτιο των ανέργων, και έχω θυμώσει πια κι επιτέλους θυμήθηκα ένα τραγούδι που έψαχνα τόσο καιρό να θυμηθώ.

- Ποιο;

- Άντε θύμα, άντε ψώνιο
άντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς
θα' ρθει ανάποδα ο ντουνιάς

- Μη φωνάζεις, έχω την αίσθηση ότι αυτό που κάνεις εμπίπτει στον αντιτρομοκρατικό νόμο.

- Κοίτα οι άλλοι έχουν κινήσει.
έχει η πλάση κοκκινίσει
άλλος ήλιος έχει βγει
άλλη θάλασσα, άλλη γη

- Δεν...

- Βρε αϊ στο διάβολο, το θυμήθηκα κι εγώ.

- Άντε θύμα, άντε ψώνιο
άντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς
θα' ρθει ανάποδα ο ντουνιάς

- Ουφ! Καλό ήτανε

- Νιώθεις, καλύτερα;

- Πιστεύεις δηλαδή ότι ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ έχασε τον έλεγχο;

- Έτσι δεν είπαμε;

- Έτσι μας είπανε. Έτσι μας λένε. Κι αυτό αν θέλεις είναι διπλάεπικίνδυνο.

- Δηλαδή

- Το να υποτιμάς έτσι τον αντίπαλο. Απ' τη μια είναι σαν να παραδέχεσαι ότι «άνθρωποι είμαστε λάθη κάνουμε, δώστε μας την ευκαιρία να τα διορθώσουμε». Κι απ' την άλλη αυτοί που ξέρουν πόσες φορές θα πας στην τουαλέτα γιατί σου πουλάνε το προϊόν που θα σε κάνει να πας, χάσανε τον έλεγχο;

- Ει;

- Σκέφτηκες καθόλου σαν κοινός νους ότι αυτό όλο είναι οργανωμένο και προαποφασισμένο για την ανατροπή και όλων όσων ήξερες μέχρι τώρα. Ότι όταν αποφασίσουν ότι «πέρασε η κρίση», ότι τελείωσε η ύφεση και προχωράμε σε «ΑΝΑΠΤΥΞΗ» θα έχουν πάρει με την «θέληση μας» και όλα τα δικαιώματα που νομίζουμε ότι έχουμε κατακτήσει; Ότι θα πηγαίνουμε «οικειοθελώς» σε μια δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί κυριολεκτικά, χωρίς δικαιώματα, ότι η μεσαία τάξη θα έχει σβήσει, ότι τα «ανθρώπινα δικαιώματα» θα είναι παρωχημένο ανέκδοτο, ότι θα δεχόμαστε τις στρατιωτικές επεμβάσεις χωρίς αντίλογο και ότι ρατσιστικά θα μας έχουν μετατρέψει όλους σε πραίτορες ενάντια σε ότι ξένο, στους οικονομικούς μετανάστες π.χ. Ότι θα γυρνάμε στο καβούκι μας, καταθλιπτικοί αποδέκτες του «τώρα πια δεν γίνεται τίποτα», το σκέφτεσαι;

- Και, τι μου λες τώρα ότι δεν γίνεται τίποτα;

- Όχι, αυτοί στο λένε αυτό. Εγώ λέω ότι πρέπει να ξεσηκωθούμε ΧΤΕΣ γιατί

σήμερα θα είναι πιο δύσκολα. Γιατί η ατομική λύση είναι κάτι σαν τις «διμερείς συμφωνίες» που μας λανσάρουν. «Έλα να διαπραγματευτούμε πόσα ακόμα μπορείς να χάσεις». Ας αποφασίσουμε αν με τη στάση μας θέλουμε να παίξουμε το παιχνίδι τους που έχει να κάνει με τη ζωή μας και ας αντεπιτεθούμε, γιατί μάλλον είναι η μόνη λύση.

Υ.Γ. Και σαν κοινός νους κάνω την ερώτηση που δεν άκουσα πουθενά. Την ερώτηση που δίνει απάντηση στο αν είναι οργανωμένο όλο το πράγμα. Αφού όλες οι οικονομίες των κρατών, των τραπεζών, των χρηματοπιστωτικών οργανισμών, οι επιχειρηματίες, όλα και όλοι έχουν καταρρεύσει, από πού δανειζόμαστε ρε; Από πού ζητάμε να δανειστούμε με όποιο επιτόκιο με όρους ότι να' ναι; Με υποθήκη τα παιδιά μας και το μέλλον; Από πού δανειζόμαστε ρε ε ε ε;

Β. Φλώρου

Εικαστικός ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ