ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
κείμενο: Βάσω Φλώρου

- Ωχ, μάνα μου τι πάθαμε!!

-Τι πάθαμε;

- Εκεί που τέλος πάντων «Είχαμε», «αποφασίσει» ότι το μόνο σύστημα που μπορεί να βάζει κανόνες στη ζωή μας και να καθορίζει την εξέλιξη της κοινωνίας μας έστω και με μικρά προβλήματα ήταν η «ελεύθερη οικονομία, ο νεοφιλελευθερισμός, η αποκρατικο­ποίηση, η ιδιωτική πρωτοβουλία και άλλα τέτοια πομπώδη συναφή», νάτος ο πάτος χωρίς πάτο.

- Ε, ε, ε!

- Τι ε, ε, ε; θυμάσαι τους διάφορους νεογιάπις, πουρογιάπις και άλλους ειδικούς αναλυτές επί παντός επιστητού, κυρίως της οικονομίας μετά την καταχειροκροτούμενη «πτώση όλων των τειχών» πραγματικών και ιδεολογικών που μας εξηγούσαν ότι τώρα πια όλοι θα είμαστε ούτε λίγο ούτε πολύ, υποψήφιοι, ή εν δυνάμει συμμέτοχοι στο αμερικάνικο όνειρο του αυτοδημιούργητου πλουτοκράτη;

Ότι τα μοναδικά εμπόδια στην κατάκτηση του ήταν οι νόμοι που συγκρατούσαν και απαγόρευαν την ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων και χρήματος;

Ότι πρέπει να αποκρατικοποιηθούν τα πάντα, γιατί μόνο η ιδιωτική πρωτοβουλία και ο «υγιής» μεταξύ τους ανταγωνισμός μπορεί να βάλει τους κανόνες στην αγορά και να αναβαθμίσει τη ζωή μας; Κι επειδή είμαι και ξεχασιάρης από φύση πως τον λένε εκείνο τον εκφραστή αυτής της ιδεοκαταστροφής, που δεν προλάβαινε να γυρίζει από κανάλι σε κανάλι για να υπερασπιστεί, το «δικαίωμα μας στη σύγχρονη πραγματικότητα».

- Ποιον λες; Μήπως τον Μάνο, ή τον Ανδριανόπουλο;

- Ναι, και του δυο. Και όλους τους «ειδικούς» αναλυτές δημοσιογράφους, καθισμένους σε πάνελ επαϊόντων με την ειρωνεία μόνιμη απέναντι σε όποιον εξέφραζε άλλη άποψη. «Κρατικοποίηση, Δημόσια υγεία, παιδεία - σχέσεις εργασίας μα που ζείτε;

Έχετε δει δημόσιο οργανισμό να πηγαίνει καλά; Να έχει κέρδη; Μόνο όταν μπουν οι ιδιώτες θα λειτουργήσει το σύστημα. Το κράτος πρέπει να θεσπίσει νόμους για να ξεφύγουμε απ' την αγκύλωση του δημοσίου και της κρατικής παρέμβασης. θυμάμαι, τα λέγαμε τότε και κάπου κρατάγαμε λίγο πισινή στο ' ποιοι τα λένε, αλλά μας κόλλαγαν στον τοίχο δείχνοντας μας την «πτώση» και την ΑΛΛΑΓΗ στα «σοσιαλιστικά κράτη». Και βάλαμε νερό στο κρασί μας, και είπαμε ότι μπορεί να μην οδηγηθούμε στη γη της Επαγγελίας αλλά βρε αδερφέ τουλάχιστον έστω κι έτσι θα έχουμε μια «εγγυημένη» ζωή - μια ασφάλεια, το τέλος των πολέμων- μια και ο ψυχρός πόλεμος τελείωσε, οι αγορές είναι συγκοινωνουντα δοχεία και εμείς «πολίτες του κόσμου». Κι έπεσαν οι βόμβες στη Γιουγκοσλαβία, δίπλα μας και λίγο ψιλοανησυχήσαμε και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ πήγαμε να απελευθερώσουμε τους ΚΡΟΑΤΕΣ - τους ΖΕΡΒΟΥΣ - τους ΒΟΣΝΙΟΥΣ - τους κάναμε μάλιστα ωραία - μικρά - κράτη ασφαλή και ελεγχόμενα. Τους γεμίσαμε κιόλας επειδή είμαστε γενναιόδωροι και Τράπεζες για να έχουν να συναλλάσσονται με αξιόπιστους οργανισμούς.

Λίγο ανησυχήσαμε πάλι μετά την 11η Σεπτέμβρη για τη Διεθνή Τρομοκρατία αλλά δεμένοι και ομονοούντες σαν μια γροθιά υπερασπιστήκαμε την ασφάλεια μας και την ασφάλεια της διατήρησης της ευημερίας μας πηγαίνοντας στο Αφγανιστάν στο Ιράκ και ένα γύρω στην Ασία.

Ήταν κι αυτή η εργατική νομοθεσία, το δώρο, τα δικαιώματα των εργαζόμενων, μπάλα με αλυσίδα στο πέταγμα του καπιταλιστικού αετού για καλύτερες ημέρες για άνθηση της οικονομίας, για άνοιγμα των επενδύσεων και δημιουργία θέσεων εργασίας αλλά με μια συνεπή, επίπονη και υπεύθυνη δουλειά (νομοθετική και εκτελεστική) των «ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ» - άρα φιλολαϊκών κυβερνήσεων της ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, τη βγάλαμε απ' το πόδι μας και ησυχάσαμε.

Άλλο πράγμα η προστασία του Κεφαλαίου, παιδί μου! Να διαλέγεις τη δουλειά σου, τις ώρες που θέλεις να δουλέψεις, τις ημέρες και τις νύχτες, το μισθό σου! Ελαστικές Μορφές Απασχόλησης - Όμορφοι όροι - σύγχρονοι - σοσιαλιστικοί.

Λίγο ανησυχήσαμε με κάτι παρατράγουδα αλλά το σύστημα αγρυπνά και προστατεύει.

Ιδιωτικές τράπεζες - Δάνεια - Εορτοδάνεια - Διακοποδάνεια - Στεγαστικά - Αγοράς Αυτοκινήτου - Πλαστικές κάρτες με ότι όριο θες - Χρυσές, ασημένιες, πλατινένιες, φωσφορούχες. Πάρε κόσμε. Το δικαιούσαι.

Οι τράπεζες ιδιωτικοποιούνται, προοδεύουν και έχεις και εσύ μερίδιο σ' αυτό.

- Άλλο πράγμα η ιδιωτική πρωτοβουλία όμως. Λίγο προβληματιστήκαμε όταν άρχισαν να βγαίνουν στις ειδήσεις κατασχέσεις και λουκέτα, αλλά ηθελέστα και παθέστα που λέει και ο λαός. Ποιος φταίει αν εσύ έβγαλες δέκα κάρτες και νόμιζες ότι θα στείλουν αλλού το λογαριασμό; Και ζητάς να παρέμβει το κράτος; Ε, ε, ε. Και ξανάβγαιναν οι κομψευόμενοι «ειδικοί» κρατικοί και ιδιώτες μαζί με τους αντίστοιχα «ειδικούς» δημοσιογράφους και μας εξηγούσαν, θα παρέμβει το κράτος στις ιδιωτικές επιχειρήσεις γιατί τέτοιες είναι οι τράπεζες και στις συμφωνίες με τους πελάτες τους;

Ε! όχι! Μη τρελαθούμε!

- Ε! σωστά, δεν τα λένε μωρέ; θα έρθει το κράτος να μου κάνει κουμάντο στο

μαγαζί μου;

- Ψιλικατζίδικο έχεις!

- Ότι, έχω, το ίδιο είναι!

- Όταν άρχισαν να σφίγγουν τα λουριά θυμώσαμε μ' αυτόν τον τύπο με το βουλιμικό όνομα Γκαργκάνας που με την άνεση του μισθού του των εκατομμυρίων (που τον πληρώνουμε εμείς) απαιτούσε «σφικτή οικονομική πολιτική αλλά εντάξει: τη δουλειά του κάνει. Ελέγχει την "καλή λειτουργία" του χρηματοπιστωτικού συστήματος», όλα αυτά που εμείς ιδέα δεν έχουμε, αλλά τον ΚΑΛΟ πληρώναμε για να ελέγχει και μερικές χιλιάδες άλλους ελεγκτές και θεματοφύλακες. Αν δεν ήταν αυτοί που θα πήγαινε το πράγμα; Αν δεν ελέγχανε τις εταιρείες, το Χρηματιστήριο, την έκδοση ομολόγων, τις τράπεζες.

Πληρώνουμε αλλά έχουμε το κεφάλι μας σίγουρο.

Και μέσα σ' αυτό το «αίσθημα ασφάλειας» που σου δημιουργούν οι «καλολαδωμένοι μηχανισμοί» του συστήματος, λίγο ανησυχήσαμε για όλα τα νέα μέτρα - αντιτρομοκρατικά και άλλα - για το καλό μας.

- Ναι, είναι λίγο περίεργο σε κάθε στενό να βλέπεις και μια ομάδα

«χελωνονιτζάκια» ΜΑΤ - και ειδικές δυνάμεις που τους πληρώνουμε εμείς - αλλά για ποιον το κάνει το κράτος, για εμάς βρε - για την ασφάλεια μας.

- Ε! λες; Ε! ε!

- Ε, ε, ωχ, ω! λέγαμε μετά την επίθεση με χημικά των «προστατών» μας όταν με τη λειτουργία του συστήματος ΥΠΕΡ ΜΑΣ, αλλά και πάλι λίγο το δικαιολογήσαμε.

Να καταστρέφονται ξένες περιουσίες, να χάνονται θέσεις εργασίας και μαζευτήκαμε.

Και όταν έγινε το «ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ» φουντάρισμα του συστήματος, όταν ξαφνικά άρχισε το ΚΡΑΤΑΙΟ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ να διαλύεται σαν χάρτινος πύργος από τραπουλόχαρτα ξαναβγήκαν οι «γνωστοί ειδήμονες» να μας πουν ότι στη «ΧΑΣΟΥΡΑ» πρέπει να είμαστε ΕΝΩΜΕΝΟΙ και ότι δεν είναι κακή ιδέα - μάλλον ότι είναι η μόνη ενδεδειγμένη ΛΥΣΗ να την κρατικοποιήσουμε - τη ΧΑΣΟΥΡΑ – για να μπορέσουμε να ξαναφτιάξουμε τον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ - ΜΑΣ.

- Τον ποιο;

- Τον παράδεισο μας, ντε! Των 700ευρώ, των χρεών, των δίωρων,τρίωρων, σε τέσσερις πέντε εργοδότες χωρίς δικαιώματα. Τον παράδεισο μας, των χημικών που μας ρίχνουν (τσάμπα δε λέω) γιατί ζητάμε τα ελάχιστα.

- Είσαι καλά; Τι έπαθες;

- Έχω ανακατωσούρα ρε, απ' το συσσίτιο των ανέργων, και έχω θυμώσει πια κι επιτέλους θυμήθηκα ένα τραγούδι που έψαχνα τόσο καιρό να θυμηθώ.

- Ποιο;

- Άντε θύμα, άντε ψώνιο
άντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς
θα' ρθει ανάποδα ο ντουνιάς

- Μη φωνάζεις, έχω την αίσθηση ότι αυτό που κάνεις εμπίπτει στον αντιτρομοκρατικό νόμο.

- Κοίτα οι άλλοι έχουν κινήσει.
έχει η πλάση κοκκινίσει
άλλος ήλιος έχει βγει
άλλη θάλασσα, άλλη γη

- Δεν...

- Βρε αϊ στο διάβολο, το θυμήθηκα κι εγώ.

- Άντε θύμα, άντε ψώνιο
άντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς
θα' ρθει ανάποδα ο ντουνιάς

- Ουφ! Καλό ήτανε

- Νιώθεις, καλύτερα;

- Πιστεύεις δηλαδή ότι ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ έχασε τον έλεγχο;

- Έτσι δεν είπαμε;

- Έτσι μας είπανε. Έτσι μας λένε. Κι αυτό αν θέλεις είναι διπλάεπικίνδυνο.

- Δηλαδή

- Το να υποτιμάς έτσι τον αντίπαλο. Απ' τη μια είναι σαν να παραδέχεσαι ότι «άνθρωποι είμαστε λάθη κάνουμε, δώστε μας την ευκαιρία να τα διορθώσουμε». Κι απ' την άλλη αυτοί που ξέρουν πόσες φορές θα πας στην τουαλέτα γιατί σου πουλάνε το προϊόν που θα σε κάνει να πας, χάσανε τον έλεγχο;

- Ει;

- Σκέφτηκες καθόλου σαν κοινός νους ότι αυτό όλο είναι οργανωμένο και προαποφασισμένο για την ανατροπή και όλων όσων ήξερες μέχρι τώρα. Ότι όταν αποφασίσουν ότι «πέρασε η κρίση», ότι τελείωσε η ύφεση και προχωράμε σε «ΑΝΑΠΤΥΞΗ» θα έχουν πάρει με την «θέληση μας» και όλα τα δικαιώματα που νομίζουμε ότι έχουμε κατακτήσει; Ότι θα πηγαίνουμε «οικειοθελώς» σε μια δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί κυριολεκτικά, χωρίς δικαιώματα, ότι η μεσαία τάξη θα έχει σβήσει, ότι τα «ανθρώπινα δικαιώματα» θα είναι παρωχημένο ανέκδοτο, ότι θα δεχόμαστε τις στρατιωτικές επεμβάσεις χωρίς αντίλογο και ότι ρατσιστικά θα μας έχουν μετατρέψει όλους σε πραίτορες ενάντια σε ότι ξένο, στους οικονομικούς μετανάστες π.χ. Ότι θα γυρνάμε στο καβούκι μας, καταθλιπτικοί αποδέκτες του «τώρα πια δεν γίνεται τίποτα», το σκέφτεσαι;

- Και, τι μου λες τώρα ότι δεν γίνεται τίποτα;

- Όχι, αυτοί στο λένε αυτό. Εγώ λέω ότι πρέπει να ξεσηκωθούμε ΧΤΕΣ γιατί

σήμερα θα είναι πιο δύσκολα. Γιατί η ατομική λύση είναι κάτι σαν τις «διμερείς συμφωνίες» που μας λανσάρουν. «Έλα να διαπραγματευτούμε πόσα ακόμα μπορείς να χάσεις». Ας αποφασίσουμε αν με τη στάση μας θέλουμε να παίξουμε το παιχνίδι τους που έχει να κάνει με τη ζωή μας και ας αντεπιτεθούμε, γιατί μάλλον είναι η μόνη λύση.

Υ.Γ. Και σαν κοινός νους κάνω την ερώτηση που δεν άκουσα πουθενά. Την ερώτηση που δίνει απάντηση στο αν είναι οργανωμένο όλο το πράγμα. Αφού όλες οι οικονομίες των κρατών, των τραπεζών, των χρηματοπιστωτικών οργανισμών, οι επιχειρηματίες, όλα και όλοι έχουν καταρρεύσει, από πού δανειζόμαστε ρε; Από πού ζητάμε να δανειστούμε με όποιο επιτόκιο με όρους ότι να' ναι; Με υποθήκη τα παιδιά μας και το μέλλον; Από πού δανειζόμαστε ρε ε ε ε;

Β. Φλώρου

Εικαστικός ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ