Επιχείρηση "φυλακές"... ..Όταν η επικαιρότητα έρχεται "δεύτερη"!

Μόνο με αυτό τον τίτλο θα μπορούσε κανείς να περιγράψει την διορατικότητα των ανθρώπων του ΚΚΕ.
Μόνο με αυτό τον τίτλο μπορείς να βάλεις στο μυαλό τον ‘‘δήθεν’’, των ‘‘απολιτίκ’’, των ‘‘αδιάφορων’’, των ‘‘καναπετζίδων’’ και όλων αυτών που θεωρούν ότι όλα είναι πολύ μακριά από αυτούς και δεν τους ενδιαφέρει.

Επιχείρηση «φυλακές»

Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ κλείνει την τρίτη μέρα των εργασιών του. Γύρω γύρω κι απ' έξω τα σκυλιά που καμώνονται φωνή αηδονιών αλυχτούν σ' όλα τα βήματα που χαρίζει το σύστημα σε χρήσιμους εφιάλτες... Ιδίως αυτοί που ύμνησαν τα Μακρονήσια, στριμώχνουν άλλους που δεν τα άντεξαν ως το γέρμα της ζωής τους ως βατήρα για το μέλλον του κόσμου, φοράνε σιδερογροθιές για να αντιμετωπίσουν όλη την Ιστορία του Κόμματος ως Στάλιν... Βγήκε κι εκείνος ο ανεκδιήγητος ηγετίσκος να στριγκλίζει πως η ΕΕ του θυμίζει τη Σοβιετική Ενωση (μωραίνει Κύριος το γενίτσαρο του καπιταλισμού)!, βγήκε κι ο «νέος» να γκαρίζει «εγώ είμαι το μόνον μέλλον που έχετε» κι η αντικομμουνιστική σάλτσα κοχλάζει πάνω από άδεια ιδεολογικά και πραγματικά πιάτα.
Μέσ' στον ορυμαγδό γλιστράνε οι ειδήσεις, φριχτοί ανακλαστήρες μιας φριχτότερης πραγματικότητας. Δεν προλαβαίνεις ούτε να τις μάθεις, ούτε να διδαχτείς απ' αυτές, προβάλλοντάς τες στη γιγαντοοθόνη της πραγματικής ζωής. Στέκομαι άφωνη σχεδόν μπροστά σε μια που δεν αναπαράχθηκε όσο θα έπρεπε, ίσως γιατί δεν άντεξαν ούτε οι σκεπτόμενοι αστοί το βαθύ τρομοκρατικό της περιεχόμενο.
Στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ δυο δικαστές συνελήφθησαν, ομολόγησαν και καταδικάστηκαν, για δωροδοκίες. Ο ένας εξ αυτών, μάλιστα, ήταν σαφής ως προς το «καινοτόμο» αυτής της δωροδοκίας. Πάρτε μια βαθιά αναπνοή.
Η φυλακή, στην οποία έστελναν κατά συρροή νέους κυρίως παραβάτες του νόμου, με εξοντωτικές ποινές, είναι ιδιωτική. Μία από τις πάμπολλες στις ΗΠΑ. Και επιδοτείται για κάθε κρατούμενο. Με το κεφάλι, δηλαδή. Ητοι, κάποιος υπάρχει, που τον ρωτάνε τι δουλειά κάνεις κι απαντάει ότι είναι επιχειρηματίας, ιδιοκτήτης φυλακής!..
Οι δικαστές, λοιπόν, χρηματίζονταν από τον επιχειρηματία, ώστε να του στέλνουν πρώτη ύλη νέους και να μεγαλώνει το επιδοματικό του κεφάλαιο. Σε διάστημα 4 ετών, οι δυο δικαστές έστειλαν στη φυλακή 2.000 (!) νέους με εξοντωτικές για τα αδικήματά τους ποινές. Ολες οι υποθέσεις θα επανεξεταστούν, λέει το σύστημα.
Και κάποιοι θα λένε πως είναι σωστό κι έχει τις άμυνές του. Κανείς δε θα ανοίξει το στόμα του για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις φυλάκισης των ανθρώπων, και δη των νέων.
Ουδείς θα κοστολογήσει τις κατεστραμμένες ζωές. Ουδείς θα δει το ...νομιμοποιημένο πρόσωπο του καπιταλιστή δημίου. Η πρόοδος αύριο θα είναι τα ιδιωτικά Γκουαντάναμο. Αυτήν την είδηση ας την κατεβάσουμε εκεί που τόσο εύκολα μιλάνε για τη νεολαία, για το άσυλο, για τη χειραγώγησή της με τη βία μέσα της κι απέναντί της. Ευρωεκλογές έρχονται. Κι όπως δείχνει η Ιστορία, ό,τι «καλό» γίνεται στις ΗΠΑ περνάει τον Ατλαντικό και γίνεται κι ευρωπαϊκό παιχνίδι ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Σαρώστε τους εγκαίρως.

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Να θυμίσω τώρα που διαβάσατε τον τρόπο που ‘‘λειτουργεί’’ το ‘‘σύστημα’’ του ‘‘σωφρονισμού’’ στην ‘‘γη της ελευθερίας’’ πως και στην χώρα μας ετοιμάζονται (γίνονται ατελείωτες συζητήσεις) ‘‘ιδιωτικές φυλακές’’ για να οικονομάνε κάποιοι που θα κάνουν ‘‘καλά την δουλειά τους’’.
Πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι του Κυριακάτικου Ριζοσπάστη στο ‘Κατάστημα Κράτησης Κορυδαλλού’’(ωραίος τίτλος για πανεπιστήμιο παρανόμων), έγινε άλλη μια απόδραση κρατουμένων η περίφημη ‘‘απόδραση Παλαιοκώστα – Ριτζάι’’, που έχει γίνει μεγάλο θέμα στα ΜΜΕξαπάτησης, με τον προφανή σκοπό, να έρθει στο προσκήνιο η ‘‘κουβέντα’’ για την ανάγκη ενός καλύτερου συστήματος προστασίας των πολιτών από τους κακοποιούς που μπορούν όποτε θέλουν να δραπετεύουν, αφού οι κρατικές φυλακές δεν είναι ικανές, μιας και οι δημόσιοι υπάλληλοι (φύλακες – δεσμοφύλακες – εσωτερικοί φρουροί – εξωτερικοί φρουροί κλπ) είναι ανίκανοι και «που να βρεις δημόσιο υπάλληλο που να κάνει σωστά την δουλειά του» άσε που τους χρυσοπληρώνουμε κιόλας. Επειδή η ώρα που θα μας χώνουν μέσα για ψύλλου πήδημα(σκέψου τώρα(αφού γίνετε εκεί) τι θα γίνετε εδώ, μιας και τα ‘‘δικά μας’’ λαμόγια έχουν μάστερ στην κομπίνα), για να εισπράττει το ‘‘αφεντικό της φυλακής’’ τα τροφεία.
Γι αυτό τα γεγονότα έρχονται μετά από τις προειδοποιήσεις του ΚΚΕ για το τι μας επιφυλάσσουν τα καπιταλιστικά λαμόγια.

Υ.Γ. τα λαμόγια σε όλη τη Γη με τον ίδιο τρόπο σκέφτονται:
«Άρπαξε να φας και κλέψε να έχεις». Που λέει και το δημώδες.

Το καημένο το … παιδάκι.

Προχθές την Πέμπτη στο Mega, στην εκπομπή των Οικονομέα – Καμπουράκη ήταν ένα ‘‘παιδάκι’’ καλεσμένο που έβγαζε τόση πίκρα, γιατί δεν το καλέσανε έλεγε κάποια παιδιά. Προσπάθησα να ακούσω καλύτερα και με μεγαλύτερη προσοχή την ‘‘συζήτηση’’ γιατί είναι τουλάχιστον αντιπαιδαγωγικό, για να μην πω απάνθρωπο, να μην καλείς στα πάρτυ ένα παιδάκι.
Το άκουσα να λέει ότι είχαν καλέσει τους άλλους και αυτόν δεν τον είχαν καλέσει. Οι παρουσιαστές προσπαθούσαν να το παρηγορήσουν λέγοντας του:
-Καλά μην κάνετε έτσι, υπάρχει νομίζετε κάποιος ιδιαίτερος λόγος που δεν κάλεσαν εσάς;
Μου φάνηκε λίγο περίεργο που του μιλούσαν στον πληθυντικό, όχι ότι δεν είναι ευγενικοί οι άνθρωποι, κάθε άλλο, τους χαρακτηρίζει μια κάποια ευγένεια, αλλά τόση ευγένεια σε ένα παιδάκι που δεν το παίζουνε τα άλλα παιδιά, δεν μου ‘‘καθόταν’’ καλά.
Συνέχισα να ακούω (χωρίς να έχω εικόνα) την πικρόχολη κριτική για τα άλλα παιδιά, έλεγε κάτι για ξεσκόνισμα σε αγάλματα, για μια ταινία του Αγγελόπουλου που στον τίτλο έχει τη λέξη ‘‘σκόνη’’, κάτι είπε για οπισθοδρομήσεις και ανυπαρξία πολιτικής και για τον Στάλιν. ‘‘Τρελάθηκα’’ παιδάκι και ξέρει για τον Στάλιν;
Αναρωτήθηκα, τόσο μεγάλη επιρροή έχει στα μικρά παιδιά η Γκαιμπελίστικη προπαγάνδα που έχουν εξαπολύσει τελευταία, οι νεοφασίστες (τι άλλο μπορεί να είναι κάποιος εκτός βέβαια από κομπλεξικός) αντικομμουνιστές ;
Κάτι δεν μου ‘‘καθόταν’’ καλά όμως, η φωνή του μικρού μου φαινόταν λίγο μπάσα, το ‘‘χρώμα’’ της φωνής του περιείχε αρκετό μίσος και μεγάλη δόση φθόνου. Παράτησα αυτό που έκανα (στην τουαλέτα ήμουν) και έτρεξα στο σαλόνι για να δω την ‘‘φάτσα’’ αυτού του παιδιού που μιλούσε με τέτοιο τρόπο.
Έκπληξη, έντονη έκπληξη, ο Τσίπρας!!!! (έκπληξη όχι γιατί τον είχαν καλεσμένο, μόνιμους τους έχουνε κάνει στα ΜΜΕξαπάτησης, κάτι σαν Κακαουνάκη, Τράγκα, κλπ, μόνο τις αμοιβές τους δεν ξέρουμε ακόμα).
Σκέφτηκα: Τι λέει αυτός ρε; Ποιοι δεν τον καλέσανε; Σε παιδικό πάρτυ νομίζει ότι πήγανε; Γιατί να τον καλέσουνε;
Δεν έχει καταλάβει ότι δεν καλούνται τα τσιράκια του συστήματος σε σοβαρές πολιτικές συζητήσεις; Ποιος του είπε ότι μπορεί να ‘‘παίζει’’ όπως γουστάρει, να έχει την απαίτηση να τον ανέχονται, όταν το μόνο που κάνει όλο το προηγούμενο διάστημα είναι να διαστρεβλώνει τις θέσεις του ΚΚΕ, γκαιμπελίζοντας πιο επιθετικά κι από τον ίδιο τον Γκαίμπελς;
Αυτοί έχουν ξεφύγει τελείως. Σε λίγο θα διεκδικούν να τους προσέξουμε.
Άκου δεν τους καλέσανε!!! Τους στρογγυλευτές.

Οι «φίλοι του Ομπάμα», Ο ΑΛ - ΜΟΥΝΙΑ και οι HELLINARADES

Το κείμενο στο Ριζοσπάστη είναι το παρακάτω και αναφέρετε στους ‘’φίλους’’ του πλανητάρχη, ένα άλλο κείμενο γράφει για τον Αλμούνια που μας βάζει ‘’χέρι’’ για την οικονομία. Στο κείμενο για τον “ALL - MOUNIA” δεν μπορείς να ακούσεις πως είπε το NOW στην Ελληνική(;) κυβέρνηση.
Το QUIZ είναι που ανήκει η HELLAS;

Συναντήσεις του πρωθυπουργού, της υπουργού Εξωτερικών, του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, με Αμερικανό γερουσιαστή και Ελληνοαμερικανό υπουργό της Πολιτείας του Ιλινόις
Δε συνάντησαν καμία δυσκολία να ανοίξουν τις πόρτες του πρωθυπουργού, της υπουργού Εξωτερικών και του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ο Ελληνοαμερικανός πολιτειακός (Ιλινόις) υπουργός Αλεξ Γιαννούλιας και ο γερουσιαστής (Ιλινόις επίσης) Ρ. Ντάρμπιν. Οι εν λόγω, κατά δήλωσή τους «επίσημοι φίλοι του Ομπάμα», όχι μόνο έγιναν δεκτοί από τον πρωθυπουργό, αλλά, κατά παράβαση κάθε έννοιας πρωτοκόλλου, είχαν την ευκαιρία να κάνουν και δηλώσεις δίπλα στον πρωθυπουργό.
Στη συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου, ο πρωθυπουργός καλωσόρισε τους δυο Αμερικανούς αξιωματούχους ως την πρώτη αμερικανική αντιπροσωπεία που επισκέπτεται την Ελλάδα, μετά την ανάληψη των καθηκόντων του Μπαράκ Ομπάμα.
Ο Κ. Καραμανλής τόνισε ότι προσβλέπει σε μια στενή συνεργασία με το νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ τόσο για τη σύσφιγξη των διμερών σχέσεων, οι οποίες είναι σε εξαίρετη βάση, όσο και προς όλα τα ζητήματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος, τα διεθνή θέματα και τα θέματα της περιοχής.
Ο γερουσιαστής Ντάρμπιν υπογράμμισε ότι τόσο ο ίδιος, όσο και ο Α. Γιαννούλιας δεν έρχονται στην Ελλάδα ως επίσημοι εκπρόσωποι της διοίκησης Ομπάμα, αλλά «ως επίσημοι φίλοι του Προέδρου» και θα μεταφέρουν στον ίδιο το μήνυμα ότι η φιλία με την Ελλάδα είναι ισχυρή και θα γίνει ακόμη ισχυρότερη.
«Είμαι αισιόδοξος για το μέλλον της Ελλάδας και της Κύπρου, οι οποίες είναι εξαιρετικής σημασίας για τον πρόεδρό μας», δήλωσε ο Ελληνοαμερικανός υπουργός Οικονομικών του Ιλινόις, Αλεξ Γιαννούλιας.
Στη συνέχεια, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι είχαν συνάντηση, που κράτησε μια ώρα, με την Ντόρα Μπακογιάννη. Ο Α. Γιαννούλιας δήλωσε αισιόδοξος για την επίλυση του Κυπριακού. Εξέφρασε, επίσης, το ενδιαφέρον του προσωπικά, αλλά και της ελληνικής κοινότητας για το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η συνάντηση της υπουργού Εξωτερικών με τους Αμερικανούς «επίσημους φίλους του Ομπάμα» είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όχι λόγω της διάρκειάς της, όσο γιατί η Ντόρα Μπακογιάννη πήρε μια ακόμη ιδέα περί των αμερικανικών απαιτήσεων, οι οποίες θα της υποβληθούν και επισήμως την ερχόμενη βδομάδα που θα μεταβεί στην Ουάσιγκτον. Οπως λένε πηγές του ΥΠΕΞ, αυτό που καίει τους Αμερικανούς αυτήν την περίοδο, είναι η αύξηση των στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν...
Στη συνάντηση με τον Γιώργο Παπανδρέου, οι Αμερικανοί μίλησαν για ...υψηλή πολιτική. Δηλαδή, για την οικονομική κρίση και την προσπάθεια αντιμετώπισής της με το «πακέτο Ομπάμα». Επίσης, όπως διαρρέουν από το ΠΑΣΟΚ, συζητήθηκαν θέματα της πράσινης ανάπτυξης, οι μεσολαβητικές πρωτοβουλίες του Γ. Παπανδρέου τόσο στις σχέσεις Ισραήλ - Παλαιστινίων, όσο και για το Ιράν, ενώ δεν έλειψαν και τα θέματα Τουρκίας και Κυπριακού.

Ο αποπροσανατολισμός της εκλογολογίας...

Α, ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ κανονικά εκεί στη Νέα Δημοκρατία.
Βγήκε χτες ο γραμματέας της, Λ. Ζαγορίτης, για να μας πει ότι η ...εκλογολογία βλάπτει.
Και βλάπτει, γιατί ...«αποπροσανατολίζει τους πολίτες από τα πραγματικά προβλήματα»!
Αλήθεια, ποιοι είναι αυτοί που «εκλογολογούν»;
Μήπως τα στελέχη της ΝΔ «συγκρουόμενα» με τα αντίστοιχα του ΠΑΣΟΚ, όπου βρεθούν και όπου σταθούν;
Κι αυτό γιατί δεν μπορούν να βρουν τίποτε άλλο για να διαφοροποιηθούν ό ένας από τον άλλον.
Τι να πούνε δηλαδή, για τα προβλήματα των αγροτών, όταν την Κοινή Αγροτική Πολιτική στηρίζουν και οι δύο;
Εξ ου και η κοινή απέχθειά τους για τα «μπλόκα»! (Μα, είναι πρακτικές αυτές σύγχρονων Ευρωπαίων πολιτών!!!)
Οπότε καλύτερα να γίνεται άλλη κουβέντα:
Τον Ιούνιο θα 'χουμε εκλογές;
Τον Ιούλιο;
Τον Αύγουστο ή τον Οκτώβρη;

ΕΠΕΣΕ ΑΠΟ ΤΑ ...ΣΥΝΝΕΦΑ η υφυπουργός Εργασίας, όταν πληροφορήθηκε ότι στα «Τζάμπο» οι εργοδότες απείλησαν συνδικαλιστή - εργαζόμενο και προσπάθησαν να τον εξαγοράσουν!
Είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στις μέρες μας;;;;
Στην πολιτισμένη Ευρωπαϊκή Ένωση μας;
Σε περιόδους, που εργοδότες και εργαζόμενοι είναι «εταίροι» (!!!!) για την ανάπτυξη και την ευημερία;
Να υποθέσουμε ότι δεν έχει επίσης ακούσει τίποτε για δουλεμπόριο αλλοδαπών, για τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, για ηλεκτρονική παρακολούθηση, για μπράβους κατά απεργών...
Ίσως πήρε κάτι το αυτί της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας για ανήλικους εργαζόμενους, για χαφιεδισμό στις «κυριλέ» επιχειρήσεις, όπως οι τράπεζες και οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας;
Έστω κάτι για απειλές απόλυσης σε εμποροϋπάλληλους σε μαγαζιά ή σούπερ μάρκετ, που αρνούνται να δουλεύουν 15ωρα χωρίς να πληρώνονται;
Μπα, αυτά είναι απίθανα πράγματα, που συμβαίνουν σε ...άλλες υπανάπτυκτες χώρες.
Όχι εδώ...

Ίδιο σενάριο άλλοι σκηνοθέτες, άλλοι πρωταγωνιστές.

Αναρτώ τώρα αυτό το άρθρο, όχι όταν το έγραψα, για λόγους τεχνικούς θα έλεγε κάποιος που ήθελε να δικαιολογηθεί.
Εγώ απλός δεν εύρισκα που το είχα αποθηκεύσει!!!

Βλέποντας το ‘‘έργο’’ που παίζετε τον τελευταίο μήνα στο ‘‘σινέ Ελλάς’’,
μετά την εν ψυχρώ εκτέλεση του 15χρονου μαθητή στα Εξάρχεια, σου μένει η εντύπωση ότι το έργο παίζετε σε remake (μετάφραση στα ελληνικά από το λεξικό “THE OXFORD DICTIONARY OF MODERN GREEK” = ξαναφτιαγμένο).
Το σενάριο ίδιο ακριβώς, γραμμένο στην άλλη πλευρά του ατλαντικού σε όλες τις γλώσσες του κόσμου για εφαρμογή παντού. Το σκεπτικό ίδιο και απαράλλακτο, η δημιουργία αναταραχής, αναμπουμπούλας, χάους, ερωτηματικών και στο βάθος τρομοκράτησης του λαού και απομάκρυνση από τα πραγματικά προβλήματα.
Στόχος το εργατικό κίνημα, η αντίσταση στις επιλογές των ‘‘κεφαλαιόδουλων’’ που κυβερνούν όλα αυτά τα χρόνια, η άνοδος (σε πραγματικά νούμερα και όχι σε αυτά που πλασάρουν τα ΜΜΕξαπάτησης με την μορφή ‘‘γκάλοπ’’) του ΚΚΕ στην συνείδηση του λαού, η διαρκώς αυξανόμενη απομάκρυνση ψηφοφόρων από το δικομματικό σύστημα διαχείρισης του καπιταλισμού (μπλέ-πράσινο και αντίστροφα).
Μετά την εκστρατεία του μεγαλοϊδεατισμού που οδήγησε στην μικρασιατική καταστροφή και την ‘‘ασαφή’’ διαχείριση της εξουσίας από πολιτικούς ‘‘αμφίβολης’’ ικανότητας φτάσαμε στην δικτατορία του Μεταξά και την ένταση του κυνηγητού των κομμουνιστών, φτάσαμε στο Β! παγκόσμιο πόλεμο και στον εμφύλιο, με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα, της αύξησης του μίσους μεταξύ των Ελλήνων πιο έντονη αυτή την φορά, σε σχέση με τους ‘‘βενιζελικούς’’ – ‘‘αντιβενιζελικούς’’. Μετά τον πόλεμο το πρόσφορο έδαφος, επέτρεψε στους ‘‘κεφαλαιόδουλους’’ να ολοκληρώσουν την αστικοποίηση (είχε ξεκινήσει μετά την καταστροφή της Σμύρνης), που διευκόλυνε την εκμετάλλευση του λαού από την καπιταλιστική μηχανή που χρειαζόταν φτηνά εργατικά χέρια από ανθρώπους που ζούσαν με το όνειρο της απόκτησης δικού του σπιτιού ή και της σκέψης να ‘‘κρυφτούν’’ μέσα στις μάζες μακριά από τους διώκτες του.
Όμως πολύ γρήγορα αυτή η ‘‘έμπνευση’’ των φωστήρων του κεφαλαίου απέδειξε, ότι η αστικοποίηση μάλλον συσπείρωνε τον λαό που οργανωνόταν στα συνδικάτα και διεκδικούσε την υπεραξία που παρήγαγε. Έτσι στα μισά της δεκαετίας του ΄60 και αφού για μια ακόμα φορά η ‘‘ασαφή’’ διαχείριση της εξουσίας από πολιτικούς ‘‘αμφίβολης’’ ικανότητας (στο ίδιο έργο με άλλους πρωταγωνιστές) είχε σαν αποτέλεσμα τον εφτάχρονο ‘‘γύψο’’ του Γεωργίου Παπαδόπουλου και της ‘‘Εθνοσωτηρίου Επαναστάσεως’’ του. Το κλίμα μετά την απίστευτη ιστορία του ξεπουλήματος της μισής Κύπρου στου ‘‘Συμμάχους’’ Τούρκους, είχε γίνει πολύ βαρύ, η επαναφορά τις ‘‘ελπίδας’’ του λαού έπρεπε να γίνει άμεσα,.
Αυτό έγινε με την επιστροφή από την εξορία (!!!) (για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, κοπάνα την έκανε μόνος του) στο εξωτερικό, του και Τριανταφυλλίδη επονομαζόμενου, Κωνσταντίνου Καραμανλή (μέχρι ‘‘Εθνάρχη’’ τον αποκαλέσανε), που πριν λίγα χρόνια είχε απογοητεύσει τους ‘‘ακροδεξιούς’’, ‘‘δεξιούς’’, ‘‘κεντροδεξιούς’’ και γενικότερα όλους όσους για διάφορους λόγους ο καθένας, έτρεμαν τους κομμουνιστές (ΕΔΑ) που την αυγή της δεκαετίας του ΄60 έφτασαν σε αδιανόητα, γι αυτούς, εκλογικά νούμερα.
Όμως οι σεναριογράφοι και σκηνοθέτες δεν είχαν τον ένα από τους δύο πρωταγωνιστές, τον αποθανόντα Γεώργιο Παπανδρέου, τον άνθρωπο δηλαδή που μπορούσε να συσπειρώσει λαϊκές μάζες μιας και το μεγάλο προτέρημά του ήταν να μεταπηδά από την μια πλευρά στην άλλη με ευκινησία αίλουρου, αξέχαστο έχει μείνει το σύνθημα που κυριαρχούσε στις διαδηλώσεις του λαού κατά της πολιτικής του «Ο Παπανδρέου ο εθνοπατέρας που πάντα γέρνει όπου φυσάει αέρας». Η εποχές είχαν αλλάξει οι απαιτήσεις του λαού είχε ανεβάσει τον πήχη, έπρεπε να βρεθεί λύση Δεν είχαν τον Γεώργιο είχαν όμως τον γιό του το νέο ‘‘αστέρι’’ τον ‘‘αριστερό αντιαμερικανό’’ Αντρέα Παπανδρέου, με νέα(!!) πολιτική ιδεολογία και κομματική μορφή όχι του ξεπερασμένου ‘‘κέντρου’’ του Γεωργίου αλλά τον ‘‘σοσιαλισμό’’ του Αντρέα και του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑΣΟΚ).
Στο σενάριο είχε προστεθεί η κλοπή των συνθημάτων του ΚΚΕ για ΝΑΤΟ, ΕΟΚ, και το ποιο βασικό οι λέξεις Σοσιαλισμός, Κίνημα, ο Λαός στην Εξουσία κλπ. Οι λαϊκισμοί σε έξαρση, ποιος άραγε μπορεί να ξεχάσει το απίστευτο «βυθίστε το Χόρα» του Αντρέα.
Για να συσπειρώσουν και να δημιουργήσουν οπαδούς που θα κινούνται μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και αφού δεν περνούσαν πια συνθήματα για κονσερβοκούτια, δολοφόνους μικρών παιδιών, παιδομαζώματα και άλλα φαιδρά κατά του ΚΚΕ, εμφάνισαν έναν άλλο αντίπαλο (πάντα αριστερά βεβαίως) την ‘‘τρομοκρατία’’, τον ‘‘εκδικητή’’ των χουντικών βασανιστών και παράλληλα το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ πρακτόρων από την σεναριογράφο ‘‘μαμά’’ Αμερική στην αρχή, απορροφώντας έτσι τις ανεξέλεγκτες αντιαμερικανικές αντιδράσεις του λαού.
Τα κτυπήματα από τους χουντικούς, είχαν στραφεί κατά εκπροσώπων του κεφαλαίου, δολοφονώντας εν ψυχρώ κάποιους από αυτούς και έτσι είχε δημιουργηθεί μια αίσθηση σιωπηλής ‘‘αποδοχής’’ από μερίδα του λαού.
Αυτές οι ομάδες, μαζί με τους περίφημους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ (όλοι αυτοί έγιναν αργότερα, βουλευτές και υπουργοί σαν αποζημιώσει των υπηρεσιών που προσέφεραν), χρησιμοποιήθηκαν για να στρέφετε η προσοχή του λαού μακριά από το ‘‘στρώσιμο’’ του δρόμου για τους αντεργατικούς νόμους που περνούσαν πια στην βουλή οι ‘‘σοσιαλιστές’’ του ΠΑΣΟΚ που εν τω μεταξύ είχαν γίνει κυβέρνηση. Αυτή η τακτική με την ‘‘τρομοκρατία’’ εντάθηκε μετά τις πρώτες μαζικές αντιδράσεις εργαζομένων, φοιτητών, μαθητών, μετά την τότε εν ψυχρώ δολοφονία του επίσης 15χρονου Καλτεζά από τον Μελίστα (κρατήστε σαν σημείωση ότι και τότε φτιάχτηκε μαθητική (!!!) οργάνωση που την ονομάσανε ‘‘Μιχάλης Καλτεζάς’’, αργότερα βέβαια ενδείξεις την φέρνουν να έχει φτιαχτεί από παρακρατικές οργανώσεις και ασφαλίτες).
Τα κτυπήματα επιλεκτικά για να προκαλούν δέος και να στρέφουν την προσοχή σε αυτά και όχι στα πραγματικά κτυπήματα της ‘‘σοσιαλιστικής’’ κυβέρνησης του Αντρέα. Ένα τέτοιο χτύπημα για παράδειγμα κατά του βιομήχανου Αγγελόπουλου είχε σαν αποτέλεσμα την ψήφιση στην βουλή του αντεργατικού νόμου για τις ‘παράνομες και καταχρηστικές’’ απεργίες που πέρασε χωρίς κανείς να μάθει πως και ποιοι ψήφισαν.
Η ‘‘Τρομοκρατία’’ γινόταν πιο έντονη τώρα με πολιτικά χτυπήματα αυτή την φορά, που όμως δημιούργησε μια έντονη δυσφορία μερίδας των ‘‘πολιτών’’, όπως τους αποκαλούσε τότε ο ‘‘σοσιαλιστής’’ Αντρέας για την δολοφονική τρομοκρατία, που εν τω μεταξύ είχε και αθώα θύματα στα χτυπήματά της, δημιούργησε την απαίτηση των ‘‘πολιτών’’ για περισσότερη αστυνομοκρατία, για περισσότερη καταστολή, για περισσότερη κρατική βία, για δημιουργία σωμάτων καταστολής, για νόμους περιορισμού των ατομικών ελευθεριών κλπ. Οι ‘‘αντιτρομοκρατικοί’’ νόμοι αντικαθιστούν τους αντικομουνιστικούς νόμους από την εποχή του Βενιζέλου και του Μεταξά, με βασική δήθεν στόχευση το ‘‘τέλος της τρομοκρατίας’’ πράγμα που μπορούσε να γίνει με μια απλή απόφαση της ηγεσίας της ΚΥΠ (θυμηθείτε τον Μαυρίκη πχ) ή μετά από μια απόφαση των σεναριογράφων εξ Αμερικής όπως έγινε με την περίπτωση της εξάρθρωσης της ‘‘ασύλληπτης’’ μέχρι τότε ‘’17 Νοέμβρη’’ λίγο πριν την εμπορική ‘‘Ολυμπιάδα’’ (πεδίο οικονομικής αρπαχτής).
Ο στόχος του σεναριογράφου είχε επιτευχθεί ο σκηνοθέτης και οι πρωταγωνιστές είχαν υπερβάλει εαυτούς και τον είχαν ικανοποιήσει απόλυτα.
Όμως ο εχθρός χρόνος, τα προσωπικά πάθη, η φιλοδοξία και φιλοχρηματία που έχουν όλοι οι ‘‘κεφαλαιόδουλοι’’ εξουσιαστές του λάου μιας και αυτό που θέλουν να κάνουν είναι να γίνουν ‘‘χαλίφιδες στην θέση του χαλίφη’’ και να ξεπεράσουν τα αφεντικά τους, έφερε το τέλος εποχής για τον ‘‘σοσιαλισμό’’ του Αντρέα. Και καθώς δεν υπήρχαν αντικαταστάτες ‘‘ηθοποιοί’’ για την εξέλιξη του ‘έργου’’ δυστυχώς για μία ακόμα φορά έχει αρχίσει η εποχή με την ‘‘ασαφή’’ διαχείριση της εξουσίας από πολιτικούς ‘‘αμφίβολης’’ ικανότητας αφού ο ‘‘εφιάλτης’’ που ηγήθηκε της ΝΔ αλλά και ο ‘‘κινέζος’’ που ηγείτο του ΠΑΣΟΚ δεν λειτούργησαν ικανοποιητικά σε βάθος χρόνου η μόνη λύση για τον σεναριογράφο και τους νέους παραγωγούς της ‘‘Νέας τάξης πραγμάτων’’αλλά και του νέου σκηνοθέτη της οδού Β. Σοφίας, ήταν πια ο Κώστας ή Κωστάκης (υποτιμητικό του Κωνσταντίνου) και ο Γιώργος ή Γιωργάκης (υποτιμητικό του Γεώργιος) οι οποίοι δεν μπορούν ούτε γι αστείο να ανταγωνιστούν τους πρωταγωνιστές που είχαν οι προηγούμενοι σκηνοθέτες, οδηγούν στην μόνη λύση που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο παραγωγός, στην μεταβατική περίοδο του περιφερόμενου θιάσου των ακροδεξιών και εθνικοσοσιαλιστών.
Σαν υποστήριξη όλων αυτών μπορώ να επικαλεστώ την κυνική ομολογία του Φραντζέσκο Κοσίγκα για τα μέσα και τους τρόπους που χρησιμοποιούσε την περίοδο που ήταν υψηλά ιστάμενος πολιτικός, πρόεδρός, πρωθυπουργός, υπουργός και ισόβιος γερουσιαστής του ίδιου έργου αλλά στην Ιταλική γλώσσα. Ο τρόπος είναι ίδιος σε όλες τις χώρες του ‘‘πολιτισμένου δυτικού’’ κόσμου η διαφορά είναι μόνο στην ιδιοσυγκρασία των λαών. Η ώρα του ενδιάμεσου είναι προ των πυλών ο ‘‘γύψος’’ ετοιμάζετε, όχι με την μορφή κατάλυσης της δημοκρατίας (έστω αυτής) με στρατιωτική δικτατορία αλλά με την ‘‘αγανάκτηση’’ των ‘‘πολιτών’’ όπως είχε γίνει το ΄33 στην Γερμανία που έφερε τον εθνικοσοσιαλισμό και τα επακόλουθα του.
Όσο για τον ενδιάμεσο (κάτι σαν τους Μεταξά, Παπαδόπουλο) δεν έχετε παρά να διαβάσετε τις δηλώσεις και το στυλ που δίνονται από τους εκπροσώπους του Λαικ-ιστικ-ού Ορθόδοξου Συναγερμού: «όταν θα έρθουμε στα πράγματα εμείς», «το κράτος χρειάζεται τόλμη για να μπορέσει να αντιμετωπίσει το χάος που δημιουργεί η αναρχία», «εφαρμόστε το άρθρο 11 του συντάγματος για να σταματήσετε τις διαδηλώσεις», «να εφαρμόσετε το ιδιώνυμο για όποιον φοράει κουκούλα για οποιονδήποτε λόγο», «Διαλύθηκε η δημοκρατία, αναλάβετε τις ευθύνες. Έχουμε κατάλυση της δημοκρατίας. Αυτό έχουμε. Και όταν λέμε «κατάλυση της δημοκρατίας», τότε πρέπει να πάμε σε ειδικά δικαστήρια» ως το πρόσφατο στην ερώτηση αν θα ισχύει το ιδιώνυμο και για τους κουκουλοφόρους αστυνομικούς, απάντησε «ο κουκουλοφόρος αστυνομικός εκτελεί εντολές τις πατρίδας». Αυτές και πολλές άλλες πρέπει να τις συγκρίνεται με τις δηλώσεις που έκαναν οι Μεταξικοί και Παπαδοπουλικοί προπαγανδιστές.
Ήρθε άραγε η στιγμή της ανόδου του Γεωργίου, του εκ Ποταμιάς Μεγαλοπόλεως ‘‘παιδιού του λαού’’, στην εξουσία για να σώσει τον ‘‘ασθενή που εβρίσκετο επί της κλίνης’’ και να του εφαρμόσει ‘‘γύψον’’ δια να σωθεί η Ελλας, η Πατρίς, και η Θρησκέια;