Ίδιο σενάριο άλλοι σκηνοθέτες, άλλοι πρωταγωνιστές.

Αναρτώ τώρα αυτό το άρθρο, όχι όταν το έγραψα, για λόγους τεχνικούς θα έλεγε κάποιος που ήθελε να δικαιολογηθεί.
Εγώ απλός δεν εύρισκα που το είχα αποθηκεύσει!!!

Βλέποντας το ‘‘έργο’’ που παίζετε τον τελευταίο μήνα στο ‘‘σινέ Ελλάς’’,
μετά την εν ψυχρώ εκτέλεση του 15χρονου μαθητή στα Εξάρχεια, σου μένει η εντύπωση ότι το έργο παίζετε σε remake (μετάφραση στα ελληνικά από το λεξικό “THE OXFORD DICTIONARY OF MODERN GREEK” = ξαναφτιαγμένο).
Το σενάριο ίδιο ακριβώς, γραμμένο στην άλλη πλευρά του ατλαντικού σε όλες τις γλώσσες του κόσμου για εφαρμογή παντού. Το σκεπτικό ίδιο και απαράλλακτο, η δημιουργία αναταραχής, αναμπουμπούλας, χάους, ερωτηματικών και στο βάθος τρομοκράτησης του λαού και απομάκρυνση από τα πραγματικά προβλήματα.
Στόχος το εργατικό κίνημα, η αντίσταση στις επιλογές των ‘‘κεφαλαιόδουλων’’ που κυβερνούν όλα αυτά τα χρόνια, η άνοδος (σε πραγματικά νούμερα και όχι σε αυτά που πλασάρουν τα ΜΜΕξαπάτησης με την μορφή ‘‘γκάλοπ’’) του ΚΚΕ στην συνείδηση του λαού, η διαρκώς αυξανόμενη απομάκρυνση ψηφοφόρων από το δικομματικό σύστημα διαχείρισης του καπιταλισμού (μπλέ-πράσινο και αντίστροφα).
Μετά την εκστρατεία του μεγαλοϊδεατισμού που οδήγησε στην μικρασιατική καταστροφή και την ‘‘ασαφή’’ διαχείριση της εξουσίας από πολιτικούς ‘‘αμφίβολης’’ ικανότητας φτάσαμε στην δικτατορία του Μεταξά και την ένταση του κυνηγητού των κομμουνιστών, φτάσαμε στο Β! παγκόσμιο πόλεμο και στον εμφύλιο, με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα, της αύξησης του μίσους μεταξύ των Ελλήνων πιο έντονη αυτή την φορά, σε σχέση με τους ‘‘βενιζελικούς’’ – ‘‘αντιβενιζελικούς’’. Μετά τον πόλεμο το πρόσφορο έδαφος, επέτρεψε στους ‘‘κεφαλαιόδουλους’’ να ολοκληρώσουν την αστικοποίηση (είχε ξεκινήσει μετά την καταστροφή της Σμύρνης), που διευκόλυνε την εκμετάλλευση του λαού από την καπιταλιστική μηχανή που χρειαζόταν φτηνά εργατικά χέρια από ανθρώπους που ζούσαν με το όνειρο της απόκτησης δικού του σπιτιού ή και της σκέψης να ‘‘κρυφτούν’’ μέσα στις μάζες μακριά από τους διώκτες του.
Όμως πολύ γρήγορα αυτή η ‘‘έμπνευση’’ των φωστήρων του κεφαλαίου απέδειξε, ότι η αστικοποίηση μάλλον συσπείρωνε τον λαό που οργανωνόταν στα συνδικάτα και διεκδικούσε την υπεραξία που παρήγαγε. Έτσι στα μισά της δεκαετίας του ΄60 και αφού για μια ακόμα φορά η ‘‘ασαφή’’ διαχείριση της εξουσίας από πολιτικούς ‘‘αμφίβολης’’ ικανότητας (στο ίδιο έργο με άλλους πρωταγωνιστές) είχε σαν αποτέλεσμα τον εφτάχρονο ‘‘γύψο’’ του Γεωργίου Παπαδόπουλου και της ‘‘Εθνοσωτηρίου Επαναστάσεως’’ του. Το κλίμα μετά την απίστευτη ιστορία του ξεπουλήματος της μισής Κύπρου στου ‘‘Συμμάχους’’ Τούρκους, είχε γίνει πολύ βαρύ, η επαναφορά τις ‘‘ελπίδας’’ του λαού έπρεπε να γίνει άμεσα,.
Αυτό έγινε με την επιστροφή από την εξορία (!!!) (για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, κοπάνα την έκανε μόνος του) στο εξωτερικό, του και Τριανταφυλλίδη επονομαζόμενου, Κωνσταντίνου Καραμανλή (μέχρι ‘‘Εθνάρχη’’ τον αποκαλέσανε), που πριν λίγα χρόνια είχε απογοητεύσει τους ‘‘ακροδεξιούς’’, ‘‘δεξιούς’’, ‘‘κεντροδεξιούς’’ και γενικότερα όλους όσους για διάφορους λόγους ο καθένας, έτρεμαν τους κομμουνιστές (ΕΔΑ) που την αυγή της δεκαετίας του ΄60 έφτασαν σε αδιανόητα, γι αυτούς, εκλογικά νούμερα.
Όμως οι σεναριογράφοι και σκηνοθέτες δεν είχαν τον ένα από τους δύο πρωταγωνιστές, τον αποθανόντα Γεώργιο Παπανδρέου, τον άνθρωπο δηλαδή που μπορούσε να συσπειρώσει λαϊκές μάζες μιας και το μεγάλο προτέρημά του ήταν να μεταπηδά από την μια πλευρά στην άλλη με ευκινησία αίλουρου, αξέχαστο έχει μείνει το σύνθημα που κυριαρχούσε στις διαδηλώσεις του λαού κατά της πολιτικής του «Ο Παπανδρέου ο εθνοπατέρας που πάντα γέρνει όπου φυσάει αέρας». Η εποχές είχαν αλλάξει οι απαιτήσεις του λαού είχε ανεβάσει τον πήχη, έπρεπε να βρεθεί λύση Δεν είχαν τον Γεώργιο είχαν όμως τον γιό του το νέο ‘‘αστέρι’’ τον ‘‘αριστερό αντιαμερικανό’’ Αντρέα Παπανδρέου, με νέα(!!) πολιτική ιδεολογία και κομματική μορφή όχι του ξεπερασμένου ‘‘κέντρου’’ του Γεωργίου αλλά τον ‘‘σοσιαλισμό’’ του Αντρέα και του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑΣΟΚ).
Στο σενάριο είχε προστεθεί η κλοπή των συνθημάτων του ΚΚΕ για ΝΑΤΟ, ΕΟΚ, και το ποιο βασικό οι λέξεις Σοσιαλισμός, Κίνημα, ο Λαός στην Εξουσία κλπ. Οι λαϊκισμοί σε έξαρση, ποιος άραγε μπορεί να ξεχάσει το απίστευτο «βυθίστε το Χόρα» του Αντρέα.
Για να συσπειρώσουν και να δημιουργήσουν οπαδούς που θα κινούνται μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και αφού δεν περνούσαν πια συνθήματα για κονσερβοκούτια, δολοφόνους μικρών παιδιών, παιδομαζώματα και άλλα φαιδρά κατά του ΚΚΕ, εμφάνισαν έναν άλλο αντίπαλο (πάντα αριστερά βεβαίως) την ‘‘τρομοκρατία’’, τον ‘‘εκδικητή’’ των χουντικών βασανιστών και παράλληλα το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ πρακτόρων από την σεναριογράφο ‘‘μαμά’’ Αμερική στην αρχή, απορροφώντας έτσι τις ανεξέλεγκτες αντιαμερικανικές αντιδράσεις του λαού.
Τα κτυπήματα από τους χουντικούς, είχαν στραφεί κατά εκπροσώπων του κεφαλαίου, δολοφονώντας εν ψυχρώ κάποιους από αυτούς και έτσι είχε δημιουργηθεί μια αίσθηση σιωπηλής ‘‘αποδοχής’’ από μερίδα του λαού.
Αυτές οι ομάδες, μαζί με τους περίφημους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ (όλοι αυτοί έγιναν αργότερα, βουλευτές και υπουργοί σαν αποζημιώσει των υπηρεσιών που προσέφεραν), χρησιμοποιήθηκαν για να στρέφετε η προσοχή του λαού μακριά από το ‘‘στρώσιμο’’ του δρόμου για τους αντεργατικούς νόμους που περνούσαν πια στην βουλή οι ‘‘σοσιαλιστές’’ του ΠΑΣΟΚ που εν τω μεταξύ είχαν γίνει κυβέρνηση. Αυτή η τακτική με την ‘‘τρομοκρατία’’ εντάθηκε μετά τις πρώτες μαζικές αντιδράσεις εργαζομένων, φοιτητών, μαθητών, μετά την τότε εν ψυχρώ δολοφονία του επίσης 15χρονου Καλτεζά από τον Μελίστα (κρατήστε σαν σημείωση ότι και τότε φτιάχτηκε μαθητική (!!!) οργάνωση που την ονομάσανε ‘‘Μιχάλης Καλτεζάς’’, αργότερα βέβαια ενδείξεις την φέρνουν να έχει φτιαχτεί από παρακρατικές οργανώσεις και ασφαλίτες).
Τα κτυπήματα επιλεκτικά για να προκαλούν δέος και να στρέφουν την προσοχή σε αυτά και όχι στα πραγματικά κτυπήματα της ‘‘σοσιαλιστικής’’ κυβέρνησης του Αντρέα. Ένα τέτοιο χτύπημα για παράδειγμα κατά του βιομήχανου Αγγελόπουλου είχε σαν αποτέλεσμα την ψήφιση στην βουλή του αντεργατικού νόμου για τις ‘παράνομες και καταχρηστικές’’ απεργίες που πέρασε χωρίς κανείς να μάθει πως και ποιοι ψήφισαν.
Η ‘‘Τρομοκρατία’’ γινόταν πιο έντονη τώρα με πολιτικά χτυπήματα αυτή την φορά, που όμως δημιούργησε μια έντονη δυσφορία μερίδας των ‘‘πολιτών’’, όπως τους αποκαλούσε τότε ο ‘‘σοσιαλιστής’’ Αντρέας για την δολοφονική τρομοκρατία, που εν τω μεταξύ είχε και αθώα θύματα στα χτυπήματά της, δημιούργησε την απαίτηση των ‘‘πολιτών’’ για περισσότερη αστυνομοκρατία, για περισσότερη καταστολή, για περισσότερη κρατική βία, για δημιουργία σωμάτων καταστολής, για νόμους περιορισμού των ατομικών ελευθεριών κλπ. Οι ‘‘αντιτρομοκρατικοί’’ νόμοι αντικαθιστούν τους αντικομουνιστικούς νόμους από την εποχή του Βενιζέλου και του Μεταξά, με βασική δήθεν στόχευση το ‘‘τέλος της τρομοκρατίας’’ πράγμα που μπορούσε να γίνει με μια απλή απόφαση της ηγεσίας της ΚΥΠ (θυμηθείτε τον Μαυρίκη πχ) ή μετά από μια απόφαση των σεναριογράφων εξ Αμερικής όπως έγινε με την περίπτωση της εξάρθρωσης της ‘‘ασύλληπτης’’ μέχρι τότε ‘’17 Νοέμβρη’’ λίγο πριν την εμπορική ‘‘Ολυμπιάδα’’ (πεδίο οικονομικής αρπαχτής).
Ο στόχος του σεναριογράφου είχε επιτευχθεί ο σκηνοθέτης και οι πρωταγωνιστές είχαν υπερβάλει εαυτούς και τον είχαν ικανοποιήσει απόλυτα.
Όμως ο εχθρός χρόνος, τα προσωπικά πάθη, η φιλοδοξία και φιλοχρηματία που έχουν όλοι οι ‘‘κεφαλαιόδουλοι’’ εξουσιαστές του λάου μιας και αυτό που θέλουν να κάνουν είναι να γίνουν ‘‘χαλίφιδες στην θέση του χαλίφη’’ και να ξεπεράσουν τα αφεντικά τους, έφερε το τέλος εποχής για τον ‘‘σοσιαλισμό’’ του Αντρέα. Και καθώς δεν υπήρχαν αντικαταστάτες ‘‘ηθοποιοί’’ για την εξέλιξη του ‘έργου’’ δυστυχώς για μία ακόμα φορά έχει αρχίσει η εποχή με την ‘‘ασαφή’’ διαχείριση της εξουσίας από πολιτικούς ‘‘αμφίβολης’’ ικανότητας αφού ο ‘‘εφιάλτης’’ που ηγήθηκε της ΝΔ αλλά και ο ‘‘κινέζος’’ που ηγείτο του ΠΑΣΟΚ δεν λειτούργησαν ικανοποιητικά σε βάθος χρόνου η μόνη λύση για τον σεναριογράφο και τους νέους παραγωγούς της ‘‘Νέας τάξης πραγμάτων’’αλλά και του νέου σκηνοθέτη της οδού Β. Σοφίας, ήταν πια ο Κώστας ή Κωστάκης (υποτιμητικό του Κωνσταντίνου) και ο Γιώργος ή Γιωργάκης (υποτιμητικό του Γεώργιος) οι οποίοι δεν μπορούν ούτε γι αστείο να ανταγωνιστούν τους πρωταγωνιστές που είχαν οι προηγούμενοι σκηνοθέτες, οδηγούν στην μόνη λύση που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο παραγωγός, στην μεταβατική περίοδο του περιφερόμενου θιάσου των ακροδεξιών και εθνικοσοσιαλιστών.
Σαν υποστήριξη όλων αυτών μπορώ να επικαλεστώ την κυνική ομολογία του Φραντζέσκο Κοσίγκα για τα μέσα και τους τρόπους που χρησιμοποιούσε την περίοδο που ήταν υψηλά ιστάμενος πολιτικός, πρόεδρός, πρωθυπουργός, υπουργός και ισόβιος γερουσιαστής του ίδιου έργου αλλά στην Ιταλική γλώσσα. Ο τρόπος είναι ίδιος σε όλες τις χώρες του ‘‘πολιτισμένου δυτικού’’ κόσμου η διαφορά είναι μόνο στην ιδιοσυγκρασία των λαών. Η ώρα του ενδιάμεσου είναι προ των πυλών ο ‘‘γύψος’’ ετοιμάζετε, όχι με την μορφή κατάλυσης της δημοκρατίας (έστω αυτής) με στρατιωτική δικτατορία αλλά με την ‘‘αγανάκτηση’’ των ‘‘πολιτών’’ όπως είχε γίνει το ΄33 στην Γερμανία που έφερε τον εθνικοσοσιαλισμό και τα επακόλουθα του.
Όσο για τον ενδιάμεσο (κάτι σαν τους Μεταξά, Παπαδόπουλο) δεν έχετε παρά να διαβάσετε τις δηλώσεις και το στυλ που δίνονται από τους εκπροσώπους του Λαικ-ιστικ-ού Ορθόδοξου Συναγερμού: «όταν θα έρθουμε στα πράγματα εμείς», «το κράτος χρειάζεται τόλμη για να μπορέσει να αντιμετωπίσει το χάος που δημιουργεί η αναρχία», «εφαρμόστε το άρθρο 11 του συντάγματος για να σταματήσετε τις διαδηλώσεις», «να εφαρμόσετε το ιδιώνυμο για όποιον φοράει κουκούλα για οποιονδήποτε λόγο», «Διαλύθηκε η δημοκρατία, αναλάβετε τις ευθύνες. Έχουμε κατάλυση της δημοκρατίας. Αυτό έχουμε. Και όταν λέμε «κατάλυση της δημοκρατίας», τότε πρέπει να πάμε σε ειδικά δικαστήρια» ως το πρόσφατο στην ερώτηση αν θα ισχύει το ιδιώνυμο και για τους κουκουλοφόρους αστυνομικούς, απάντησε «ο κουκουλοφόρος αστυνομικός εκτελεί εντολές τις πατρίδας». Αυτές και πολλές άλλες πρέπει να τις συγκρίνεται με τις δηλώσεις που έκαναν οι Μεταξικοί και Παπαδοπουλικοί προπαγανδιστές.
Ήρθε άραγε η στιγμή της ανόδου του Γεωργίου, του εκ Ποταμιάς Μεγαλοπόλεως ‘‘παιδιού του λαού’’, στην εξουσία για να σώσει τον ‘‘ασθενή που εβρίσκετο επί της κλίνης’’ και να του εφαρμόσει ‘‘γύψον’’ δια να σωθεί η Ελλας, η Πατρίς, και η Θρησκέια;