Οι καπηλευτές των Αγώνων

Τελικά κάποια πράγματα δεν έχουν τέλος. Παράδειγμα η πληροφορία που κυκλοφορεί σχετικά με την προσπάθεια κάποιων να παρουσιάσουν ως δική τους διεκδίκηση το θέμα με τα ξενόγλωσσα βιβλία που χρόνια τώρα πλήρωναν οι γονείς στο δημόσιο σχολείο. Ακολουθώντας προφανώς την πάγια τακτική της εκμετάλλευσης των αγώνων που έκαναν άλλοι, (σαν τον Γεώργιο Α. Παπανδρέου (γνωστό και ως Γιωργάκη) που προσπάθησε να κάνει τον παππού του αγωνιστή της Αντίστασης του Ελληνικού λαού ενάντια στους Ναζιστοφασίστες ντόπιους και ξένους την στιγμή που είναι παγκοίνως γνωστό ότι ο παππούς του (γνωστός και ως ''παπατζής'' με δικό του τραγουδάκι, το τραγουδούσε ο ελληνικός λαός και έλεγε ''ο Παπανδρέου ο εθνοπατέρας που πάντα γέρνει όπου φυσάει ο αέρας'' κλπ) την είχε κάνει ''κοπάνα'' για Κάιρο μεριά, μαζί με τους λιποτάκτες μεγαλοκαρχαρίες βιομήχανους κεφαλαιοκράτες και τους βασιλιάδες, γυρίζοντας στην Ελλάδα μια εβδομάδα μετά την απελευθέρωση συνοδεύοντας(;) – συνοδευόμενος(;) με(;) – από(;) τον Άγγλο νεοκατακτητή Σκόμπι και ο εγγονός του με θράσος περισσό είπε: «Για μένα η μέρα αυτή είναι ιδιαίτερη για έναν επιπλέον λόγο. Γιατί η ιστορία το θέλησε να είναι ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο Γέρος της Δημοκρατίας, εκείνος που σαν σήμερα, πριν από 65 χρόνια, είχε την τιμή να υψώσει ξανά τη γαλανόλευκη στον ιερό βράχο της Ακρόπολης»).

Έτσι λοιπόν οι νεότεροι εκμεταλλευτές των αγώνων των άλλων, παίρνοντας τέτοιου είδους μαθήματα από τους ''καταλληλότερους'' προσπαθούν να τους μοιάσουν.

Όμως, όταν πρωτοεμφανίστηκε η ντροπή σαν συναίσθημα στην ανθρωπότητα όλοι αυτοί ήταν χωμένοι βαθιά στη γη και δεν κατάλαβαν ότι υπάρχει. Έζησαν και έστησαν τη ζωή τους χωρίς ντροπή εκμεταλλευόμενοι ότι κι αν εύρισκαν μπροστά τους. Οργανώθηκαν σε πολιτικούς χώρους για την προσωπική τους φιλοδοξία και την ανάγκη τους να "δείχνουν" κάποιοι. Όταν ''μπήκαν'' σε διεκδικητικές διαδικασίες, μέσα από συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, αυτοί δεν άντεξαν στην ιδέα του "εμείς" γιατί το "εγώ" τους το είχαν πολύ ψηλά. Όταν δεν βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να προβληθούν οι ίδιοι, αιχμαλωτίστηκαν από τον εγωισμό τους και προβοκάρισαν ασύστολα κατά αυτών που βγήκαν μπροστά και διεκδίκησαν χωρίς να προβάλουν τους αγώνες τους σαν προσωπικό "κατόρθωμα".

Όσα και να πεις για τους καπηλευτές των αγώνων, για τους καιροσκόπους, για τους οσφυοκάμπτες και σαλίγκαρους είναι λίγα για να περιγράψεις το κατάντημά τους. Όμως κανείς δεν περίμενε να δει τους υποταγμένους στο μικρο-συμφέρον τους (να περνάει καλά το δικό τους παιδάκι στο σχολείο), προβοκάτορες του αγώνα της ''Αγωνιστικής Συνεργασίας Γονέων'' για τα ξενόγλωσσα βιβλία στο δημόσιο σχολείο, να προσπαθούν να εμφανίσουν τις διεκδικήσεις σαν δικό τους ''έργο''.

Για να γίνουν όμως πιστευτοί, θα πρέπει πρώτα να εξηγήσουν.
Γιατί δεν δέχτηκαν να συζητήσουν, στα διάφορα ΔΣ των σχολείων και της Ένωσης Γονέων τις προτάσεις και τα ψηφίσματα που έβαζε προς συζήσει ή ψήφιση, η ''Αγωνιστική Συνεργασία Γονέων'';

Γιατί οι ''αγωνιστές'' και ''πρωτοπόροι'' έβαζαν εμπόδια να γίνονται γνωστές οι διεκδικήσεις της ''Αγωνιστικής Συνεργασίας Γονέων'' σκίζοντας τις ανακοινώσεις – ενημερώσεις από τους πίνακες ανακοινώσεων των σχολείων;

Επειδή το θράσος τους είναι τεράστιο και δεν ''χωνεύεται'' με τίποτα, θέλω να τους προειδοποιήσω ότι θα μας βρίσκουν συνέχεια μπροστά τους γιατί έχουμε τα ''κότσια'' να το κάνουμε.